"I tried to kill myself today, but the blood got on to my pants. I totally freaked."

Emoluk
Bir kavram, bir ideoloji haline gelmemiş haliyle ne kadar popüler olabilir? Beyninizi zorlarsanız bunun pek mümkün olmayacağını görürsünüz. Çünkü herşeyi geçtim, popüler olmak için insanların "katılacağı" şeyler olmanız lazım (Her ne kadar somut bir nesne olduğunuzdan bir halt olmanız mümkün olmasa da). Fakat şu an bahsi geçen, ve başlıktan ne olduğunu anladığınız kavramımız, dünyanın en popüler kavramlarından biri. O kadar popüler ki, belli bir giyim tarzı var, belli bir görünüş zorunluluğu var, ve tabii ki, belli bir ölçüde düşmanları var. Bir ideoloji haline gelmiş mi ne?
Wikipedia'ya emo yazmayı denediniz mi hiç? Bir bakın, o kadar çok link çıkıyor ki karşınıza. Birkaçını sayayım mı? Emo (müzik), Emo (argo), Emo (Screeching Weasel (emo olduğuna kalıbımı basacağım bir grup) albümü), Emo (Blink 182 Şarkısı), How To Be: Emo (Emo olmayı öğreten bir video serisi (höh bu iyiymiş)), Emo Poetry (bir tür emo şiir). Wikipedia gibi basitliği öne çıkaran bir site için biraz karışık. Peki wikipedia'nın kafasının karıştığı yerde biz nasıl anlatacağız durumu? Deneyelim.
Emo kavramı, aslen bir müzik türü. Ve üzülerek söylüyorum ki, temelleri hardcore punk rock müziğinin Amerika'daki patlayışında atılmış. Biliyorsunuz, ya da bilmiyorsanız okuyorsunuz, 77-79 arası İngiltere'yi süpüren Punk Rock sahnesi, orada durulduktan sonra öldü sanılmış, fakat sadece underground'a çekilmişti. O underground'da daha sert ve daha sıkı gruplar türedi, Black Flag, Agnostic Front ve tabii ki Dead Kennedys gibi. Fakat bu sert arkadaşlardan bazı, tabiri maruz görün, yumuşaklar da çıkmadı değil. Embrace veya Rites of Spring gibi, daha isminden emo diye anıran gruplar örnek olarak sayılabilir. 80'lere kadar, Star Trek'teki Vulcan'lar gibi dolaşan bu arkadaşlar, 90'larda, punk kökenlerini gothic kökenlerinin içine karıştırdılar, ve tada-da-dam! Perçeminin yarısı kesilip bir gözü örtecek şekilde yapıştırılmış, hayata küsmüş gözüken ve bunun arkasındaki tek sebebin annesinin ona izin vermeyişinin olduğu ortada olan ilginç arkadaşlar ortaya çıkmış.
Peki, madem bu bir inceleme, o zaman yukarıdaki eksileri dengeleyecek birkaç artı da bulmam lazım, hmm. Evet, sanırım bir tane var. Komikler. Evet, bayağı komikler, ve işin komiği (hm) bunun farkında değiller. Hiç Cheap Sex'in Fuck Emo şarkısını dinlediniz mi? Bir emo parodisi vardır şarkının başında, babasının bir erkekle öpüşerken yakaladığı bir erkek çocuğunun, kendi deyimiyle "deneysel" olmasına izin vermediği için kızmasını anlatır. "Yeni milenyuma girdik, Tanrı'm, biraz modern ol baba.". Gerçek şu ki, bu adamlar gerçek hayatta da benzerler. Dünyanın onların etrafında döndüğünü düşünüyorlar, ve buna inanıyorlar. Hmm, ama biz yine eksiye sardık, olmadı ki.
Tamam tamam şimdi ciddi bir artı bulacağım, en azından düzene karşı, punk kökenlerinden gelen belli bir duruşları var. Gotik kökenleri, onları biraz daha ergenliğe yakınlaştırmış olsa da, yine de belli bir düzen karşıtlıkları var, ve bundan başka da artı gelmez aklıma. Yani, bunu bile zorlamayla buldum yahu. Neyse ya, var işte bir karşıtlıkları. Geçelim.
Bir yazımızın daha sonuna geldik. Ya o değil de, ulan bu nasıl bir bitiriş cümlesidir. Kardeşim bu nedir ya, kendimden utandım be. Esra Ceyhan gibi hissettim kendimi. "Evet, Esra Ceyhan'la A'dan Z'ye programının sonuna geldik, haftaya alfabenin başında tekrar görüşmek üzere." Bu mudur abi? Bu mudur! Sinirlendim lan. Bir sonraki yazıma daha iyi bir bitiriş cümlesi bulana kadar şunu kullanacağım izninizle:
Dehastrınla.

Not:

4 / 10

Acetaminophen...